Από την ποίηση του Αγ.Γρηγορίου του Θεολόγου

Άλλοι λατρεύουν το χρυσάφι, άλλοι τ' ασήμι

καί κάποιοι τα κατάφορτα τραπέζια, αστεία παιχνίδια της ζωής,

Αλλοι τ' ωραία μετάξια, τούτοι τ' αγροκτήματα,

το στάρι όπου καρπίζει, εκείνοι τα κοπάδια με τα ζωντανά.

Για με ό Χριστός το μέγα πλούτος, άμποτε να τον έβλεπα

πνεύμα γυμνό ολοκάθαρα, στον κόσμο τ' άλλα τα χαρίζω.

*Δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἄσχημοι, ἀλλὰ ἄνθρωποι ποὺ δὲ μποροῦν νὰ δείξουν τὴν ὀμορφιά τους. Καὶ δὲ μποροῦν νὰ δείξουν τὴν ὀμορφιὰ τοὺς γιατί δὲν ἀγαποῦν καὶ δὲν ἀγαπιῶνται

*Όταν κάποια προσβολή κάποτε καίει την ψυχή σου, φέρε στο νού το Χριστό και τα χτυπήματα του και πόσο μέρος απ'τις πληγές του Κυρίου είναι τούτα· κι αυτό θα είναι το νερό να σβήσεις τη λύπη σου.

Ο έρωτας, η μέθη, η ζήλεια κι ο δαίμονας είναι ίσα· όποιον χτυπήσουν, βουλιάζουν το μυαλό του· το λιώσιμο, η προσευχή, τα δάκρυα, να τα φάρμακα. Αυτή είναι η γιατρειά στα δικά μου πάθη

Δέηση προς τον Χριστό

Μια τρικυμία,Κύριε, τρομερή ταράζει

το μαθητή σου. Ξύπνησε προτού χαθώ.

Ή εντολή σον άρκεί τα κύματα να πέσουν.

Τολμώ ένα ψέλλισμα: Χριστέ, μη με πιέζεις,

μη μ' αφανίσεις με των θλίψεων το φορτίο.

Δεν είναι λίγοι, καί χειρότεροι από μένα,

Πού τους σπλαχνίστηκες. Μη μ' επικρίνεις όσο αξίζω.

Παρακαλώ σε, λάφρυνε από το καντάρι το περσότερο.

Το φόρτωμα καί μιας μονάχα μέρας ποιος τ' αντέχει;

Σέ ποιόν να τρέξω να σωθώ πού οι πίκρες με βαραίνουν

Ἡ τριπλῆ μονάδα

Ρίζα ο Πατέρας και πηγή όλων των καλών·

Φως πού γεννήθηκε από Αυτόν ο Υιός και Λόγος,

σφραγίδα του άναρχου. Και άχρονη φύση το Πνεύμα.

Θεός, Θεός μου και Θεός, τριπλή μονάδα.

Ποιος είναι αυτός πού θα με εμποδίσει να το λέω;

ΠΗΓΗ