Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη συμφορά ἀπό τήν ἁμαρτία. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη συμφορά πού μπορεῖ νά βρῆ ἕναν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἡ φτώχεια περνάει καί πολλές φορές δέν ἀφίνει τά ἴχνη της. Ἡ ἀρρώστεια θεραπεύεται καί μένει μονάχα μιά θλιβερή ἀνάμνησι· «κάποτε ὑπέφερα, ἀλλά τώρα εἶμαι τελείως ὑγιής. Πόνεσα στά νοσοκομεῖα, στίς ἐξετάσεις στά χειρουργεῖα. Πῆγα ἀπό γιατρό σέ γιατρό, ἀπό νοσοκομεῖο σέ νοσοκομεῖο, ἄλλαξα πολλές φαρμακευτικές ἀγωγές, ἀλλά δόξα τῷ Θεῷ ὅλα πέρασαν, σάν μιά πικρή ἀνάμνησι καί τώρα εἶμαι τελείως ὑγιής».
Μιά κακοτυχία, μιά ἀδικία στή ζωή σου, μιά περιπέτεια περνάει σάν σύννεφο πού τό δέρνει ὁ βοριᾶς, σάν πρωϊνή ὁμίχλη, πού τήν διαλύει ὁ πρωϊνός ἥλιος. Ὅμως ἡ ἁμαρτία δέν περνάει. Ἀφίνει τά ἴχνη της, τήν σφραγῖδα της σ᾿ ὁλόκληρη τή ζωή σου. Σάν ἕνας ἐφιάλτης σέ κυνηγᾶ παντοῦ. Σάν ἐρινύες εἶναι παροῦσες στή ζωή σου. Σάν δάκτυλα στραγγαλιστοῦ μπίχνονται στή σάρκα σου, καί σοῦ προκαλοῦν ἀθεράπευτους ψυχικούς πόνους. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη. Ὁ μεγαλύτερος παραπλανητής.
Σοῦ ὑπόσχεται χαρά, καί σοῦ φέρνει μόνο θλίψεις.
Σοῦ ὑπόσχεται ἰσόβιο εὐτυχία καί σοῦ φέρνει ἰσόβιο δυστυχία.
Σοῦ ὑπόσχεται ζωή καί
