Ένας δεσπότης, η αγχόνη και η Παράκληση

Η ιστορία τούτη διαδόθηκε όπως πολλές άλλες, 

από στόμα σε στόμα κι από γενιά και σε γενιά. 

Δεν γνωρίζουμε ούτε το όνομα του δεσπότη 

μα ούτε κι αν όλα τούτα είναι πέρα ως πέρα αληθινά. 

Είναι όμως, τόσο όμορφα … 

Στα μαύρα, τα σκοτεινά χρόνια, όταν «όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» οι Τούρκοι έπιασαν έναν δεσπότη στη Βασιλεύουσα και τον οδήγησαν χωρίς χρονοτριβή στον τόπο της εκτέλεσης. 

Παράκληση στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο

Ποίημα Ιερού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Μοναχού Αγιορείτου

Ευλογήσαντος του Ιερέως, λέγομεν τον ΡΜΒ’ . (142) ΨΑΛΜΟΝ. «Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου». πληρωθέντος αυτού ψάλλομεν ευθύς το, «Θεός Κύριος…», μετά των στίχων αυτού εις ήχον δ’ , το παρόν τροπάριον,

Τη Θεοτόκω εκτενώς.

Της Θεοτόκου τη εικόνι προσδράμωμεν, οι εν κινδύνοις και Αυτή νύν προσπέσωμεν, από βαθέων κράζοντες και πόνου ψυχής˙ τάχος ημών άκουσον, της δεήσεως Κόρη, ως Γοργοϋπήκοος, φερωνύμως κληθείσα˙ Σύ γαρ υπάρχεις πρόμαχος ημών, και εν ανάγκαις ετοίμη βοήθεια.