Γέροντος Πολυκάρπου, Ἡγουμένου Ἱ. Μ. Ἀναπαυσᾶ

                               ΕΟΡΤΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟ ΕΝΔΟΞΟ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ  ΑΓΙΟΝ  ΚΟΣΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟ       24/8/2016  

                                                                Ὑπάρχουν στήν ζωὴ τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν λαῶν Σεβασμιώτατε Πατέρα καιΔέσποτα  Σεβαστέ Γέροντα  Δωρόθεε καὶ Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου Τοῦ Τροπαιοφόρου καὶ  τοῦ σήμερα Ἐορταζομένου Ἁγίου Ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλου  τοῦ χωρίου Αὔρας Καλαμπάκας , καὶ ἀγαπητοὶ ἐν ΧῶἸησοῦ ἀδερφοὶ   φωτεινὰ ὀρόσημά που ἔντονα σημαδεύουν τὴν ἱστορικὴ τους πορεία. Συνήθως τέτοια ὀρόσημα, εἶναι σπάνια, ἀναφαίνονται ποῦ καὶ ποῦ, ἀλλὰ ἡ ἐπιδρασῆ τοὺς εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ ξεπερνάει τὰ στενὰ πλαίσια τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου, γίνεται διαχρονικὴ καὶ ὑπερόρια.

Οἱ λαοί, ποὺ ἔχουν τὸ προνόμιο να διαθέτουν στην ἱστορία τους εἶτε φυσιογνωμίες, εἶτε συμβάντα που μποροὺν να παίξουν τὸ ῥόλο τέτοιων ὀροσήμων, λογίζονται εὐλογημένοι  καὶ τρισόλβιοι, γιατὶ μποροὺν μὲ αὐτὰ να προσδιορίζουν τὴν πορεία τους μέσα στην ἱστορικὴ κονίστρα, να διδάσκονται καὶ να πορεύονται σωστά, μακρυὰ ἀπὸ παρεκλίσεις καὶ ἐπικίνδυνες λοξοδρομήσεις, ποὺ κοστίζουν ἀκριβὰ καὶ πληρώνονται ἀδυσώπητα.Ἕνας τέτοιος λαὸς εἶμαστε καὶ ἐμεὶς οἱ Ἕλληνες, ποὺ κατοικοῦμε τούτη τὴν ὄμορφη καὶ χιλιοτραγουδισμένη γωνία τῆς γῆς. Στο στερέωμα μας τὸ ἐθνικὸ λάμπουν, κατὰ καιρούς, ἀστέρια πολύφωτα καὶ λαμπρά  που καταυγάζουν τὸν ὁρίζοντα τοῦ Γένους μας καὶ ὁριοθετοῦν τὴν πορεία του. Τὸ φῶς που τὰ πνευματικὰ αὐτὰ  ὁρόσημα διέχυναν στο διάβα του ἦταν                  πολυτιμο, για τὴν ὑπερβάσῃ τῶν σκοπέλων καὶ για τὴν ἀποφυγὴ τῶν παγίδων.Οἱ Ἕλληνες μπορεῖ να μὴν εἶμαστε λαὸς πλούσιος σὲ παραγωγικὰ ἀγαθά, οὔτε ἀπόλυτα αὐτάρκεις στην οἰκονομία μας. Εἴμαστε ὡστόσο ἰδιαίτερα εὐνοημένοι ἀπὸ τῇ Θείᾳ Πρόνοιᾳ στον πνευματικὸ μας τομέα, γιατὶ ἡ παραδοσὴ μας, αὐτὴ ἡ ζωντανὴ ἔκφραση τῆς ζωῆς μας, εἶναι ἔντονα διαποτισμένη ἀπὸ τὴν παρουσία ὑπερόχων μορφῶν, κυριολεκτικὰ θείων καὶ ἐμπνευσμένων, ποὺ φανερώθηκαν στον τόπο σὲ χρόνια δύσκολα, καὶ μὲ τὸ φῶς που ξεπήδησε ἀπὸ τὴν ψυχὴ τους, σκόρπισαν στήν γῆ μας τήν δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τὴν κληρονομία τῆς ὀρθοφροσύνης.Ἔτσι οἱ μορφὲς αὐτές, στέκονται ἐπὶ αἰῶνες τώρα σωστοὶ ὀδοδεῖκτες πάνω στά βάθρα, ὅπου τις ἐτοποθέτησε ἡ συνείδηση τοῦ Γένους μας καὶ ἑξακολουθοῦν να διδάσκουν καὶ να παρακινοῦν κι’ ἐμᾶς σήμερα στο δικὸ μας ἀγῶνα.Μία τέτοια μορφή, σχεδὸν ἀνεπανάληπτη καὶ κορυφαία, ὕπηρξε ὁ Νέος -Ἱερομάρτυς καὶ ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ ἔζησε στα χρόνια τῆς τουρκικὴς σκλαβιάς, πρὶν ἀπὸ 220 περίπου χρόνια (1714-1779).Ταπεινὸς καλογερὸς στην ἐξωτερικὴ του ἐμφάνιση ὁ Πατρο-Κοσμᾶς, φλογερὸς ὅμως στήν ψυχὴ καὶ ἀδούλωτος στό φρόνημα, ξεπετάχθηκε μέσα ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τοῦ λαοῦ μας στήν καταλληλη στιγμή, μὲ γονιμοποιημένη τῇ σκέψῃ ἀπὸ τὸ ἀσκητικὸ ἰδεῶδες τῆς Ὀρθοδοξίας μας.Τὰ πρῶτα γράμματα ἐδιδάχθει ἀπὸ τὸν ἱεροδιάκονον Ἀνανίαν, τὸν καλούμενον Δερβισάνον. Κατόπιν φοίτησε στην φημισμένη παλαιὰ Σχολὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους, Ἀθωνιάδα· ἐμαθήτευσε κοντὰ στόν μεγάλο  διδάσκαλο (Εὐγένιον Βούλγαρη), καὶ ὁλοκλήρωσε τήν μόρφωσή του στο ἀσκητικὸ του κελλί, στην Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου, ὅπου μπορεῖ κανεὶς να λάβει τῇ βαθυτέρῃ καὶ πιὸ ὁλοκληρωμένη, ὄχι μόνο θεία ἀλλὰ καὶ κατὰ κόσμον παιδεία.Μὲ ἀλύγιστη δύναμη ψυχῆς, μὲ ἀγάπη στόν Χριστὸ καὶ στήν Ἑλλάδα καὶ μὲ τέσσερις κατὰ σειρὰν περιοδεῖες, ἔσπειρε αὐτὸς ὁ φτωχὸς καὶ καταφρονεμένος Ἅγιος τῆς Πίστεως μας, τὸ σπόρο τῆς Λευτεριὰς τόσο τῆς πνευματικῆς, ἀπὸ τὰ νύχια τῆς ἁμαρτίας, ὄσο καὶ τῆς ἐθνικῆς, ἀπὸ τὸ πέλμα τοῦ τυράννου, μέσα στίς καρδιὲς τῶν ῥαγιάδων.Στ’ ἀλήθεια· δεν ὑπάρχει στο στερέωμα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἄλλο πνευματικὸ ἀστέρι μὲ τέτοια λάμψη καὶ τέτοια προσφορὰ στο λαό μας, ἀπὸ τὸν Πάτρο-Κοσμᾶ. "Ἡ φλογερὴ καὶ καυτερὴ γλῶσσα τοῦ Κοσμᾶ, ἐνῶ συγκινοῦσε καὶ συγκλόνιζε τὰ πλήθη, ἀπεναντίας στοὺς πλουσίους καὶ τοὺς ἄρχοντές πού κατέκρινε, δέν ἄρεσε". Μιλώντας τὴν ἁπλῆ γλῶσσα τοῦ λαοῦ, ποὺ χειριζόταν θαυμάσια, συμβούλευε τὴν ἀγάπη, τὴν ὁμόνοια, τὴν ἀφιλοκέρδεια,τὴν νοερὰ καὶ καρδιακὴ προσευχὴ τὸ’ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ  τὴν παύσῃ τῆς κερδοσκοπίας τῶν ἐμπόρων καὶ τῶν πλουσίων καὶ πρὸ πάντων στηλίτευε τοὺς ἐξισλαμισμούς. Μοίραζε ἐλεημοσύνες, ἵδρυε ἐκκλησίες καὶ κυρίως φρόντιζε τὸν κόσμο πού ΄βλεπε πεσμένο θρησκευτικὼς καὶ ἠθικώς. "Τοὺς ἀγρίους ἡμέρευε, τοὺς λῃστὰς κατεπράϋνε, τοὺς ἀνελεήμονας ἔδειχνε ἐλεήμονας, τοὺς ἀνευλαβεῖς εὐλαβεῖς, τοὺς ἀμαθεῖς ἐμαθήτευε".Ἀλλ’ ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγιο μόνο του, να μας ἐκθέσει τοὺς σκοποὺς τοῦ:"Ἡ πατρίδα μου ἡ ψεύτικη, ἡ γήϊνη καὶ μάταιη, εἲναι ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Ἄρτης καὶ ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν Ἀπόκουρο. Ὁ πατέρας μου, ἡ μητέρα μου, εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Εἶμαι, λοιπόν, κι’ ἐγὼ ἀδελφοί μου, ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, χειρότερος ἀπ’ ὅλους. Εἶμαι ὅμως δοῦλος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου, καὶ ὄχι πώς ἐγὼ εἶμαι ἄξιος να εἶμαι δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ὁ Χριστός πού μὲ καταδέχεται διὰ τὴν εὐσπλαχνίαν Του. Τὸν Χριστὸ μας, λοιπόν, ἀδελφοί μου πιστεύω, δοξάζω καὶ προσκυνῶ. Τὸν Χριστὸν μας παρακαλῶ να μὲ καθαρίση, ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν ψυχικὴν καὶ σωματικήν. Τὸν Χριστὸ παρακαλῶ να μὲ δυναμώση να νικήσω τοὺς τρεῖς ἐχθρούς: τὸν κόσμον, τὴν σάρκα καὶ τὸν πειρασμόν. Τὸν Χριστόν μου παρακαλῶ να μὲ ἀξιώσῃ να χύσω καὶ ἐγὼ τὸ αἷμά μου, διὰ τὴν ἀγάπην Τοῦ.Ἀνίσως, ἀδελφοί μου, ἦτο δυνατὸν ν’ ἀνέβω εἰς τὸν οὐρανόν, να φωνάξω μίαν φωνὴν μεγάλη, να κηρύξω σ’ ὅλον τὸν κόσμον πώς μόνον ὁ Χριστὸς μας εἶναι Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινὸς καὶ ζωή τῶν πάντων, ἤθελα τὸ κάμει. Καὶ ἐπειδὴ δεν δύναμαι να πράξω ἐκεῖνο τὸ μέγα, κάμω τοῦτο τὸ μικρὸν καὶ περιπατῶ ἀπὸ τόπον εἰς τόπον καὶ διδάσκω τοὺς ἀδελφούς μου κατὰ δύναμιν, ὄχι ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς ἀδελφός. Διδάσκαλος μόνον ὁ Χριστὸς μας εἶναι"Καὶ μόνον ἡ ἀνάγνωση τῶν γραμμῶν αὐτῶν, δύναται να δείξῃ τὴν ὑψηλὴ διαθεση τοῦ Κοσμᾶ καὶ τῇ ῥωμαλέᾳ διατύπωση τῶν ἰδεῶν του. Ἴσως να μὴ κυριολεκτεῖ. Ἴσως νά μὴ βρίσκει τίς καταλληλες λέξεις.Ὁποῖος χείμαρρος μέσα στίς φράσεις! Ὁποία ταπείνωση, ἀλλὰ κι’ ἕξαρση μέσα στίς ἰδέες! Μέχρι τότε, κανένας Ῥωμηὸς δέν εἶχε μιλήσει μία τέτοια γλῶσσα ἁπλὴ καὶ βαθεῖα στοὺς σκλαβωμένους. Κανεὶς δέν τοὺς εἶχε συγκινήσει περισσότερο. Κανεὶς δεν δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο πιὸ ἁπλᾶ καὶ ζωηρά.Οἱ “Διδαχές” του μας δείχνουν, πὼς δέν ὕπηρξε μοναχὰ ἔνας ὑπέροχος ἑρμηνευτὴς τοῦ Εὐαγγελίου, μὰ κι’ ἔνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἐκκλησιαστικοὺς μας ῥήτορες, ἔνας ἐμπνευσμένος καὶ παμφεγγὴς ἀστήρ, ἔνας γλυκύφθογγος καὶ ὑψιπετὴς ποιητής..Φύσῃ πλούσια, προικισμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ ὀξυδέρκεια καὶ εὐφυΐα, ὁ Διδάχος αὐτὸς τοῦ Γένους, προσθέτοντας στά φυσικὰ του χαρίσματα, τὰ ἐπίκτητα, ποὺ μὲ κόπο καὶ ἀγῶνες κατώρθωσε νά ἀποκτήσει, ἔδωσε τὸν ἑαυτὸν του ὁλοκληρο στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ καὶ στῇ διακονία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπὸ τὶς "Διδαχὲς" τοῦ ἀποδεικνύεται βαθὺς γνώστης τῶν ἀνθρωπίνων προβλημάτων τῆς ἐποχῆς του, ψυχολόγος ἄριστος καὶ δεξιὸς ὁδηγὸς ψυχῶν. Ξέρει σὲ ποίους ἀπευθύνεται, γι’ αὐτὸ καὶ κάθε φορὰ ὁ λόγος τοῦ παραλλάσει. Ὄντως ὁ Πατροκοσμὰς ἀναδεικνύεται κληρικὸς μὲ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα.θὰ ἠθελα μὲ συντομία Σεβασμιώτατε, Πατέρα και Δέσποτα και αγαπητοί εν Χω Ιησου αδερφοί να παρουσιασω στην ἀγάπη σας καὶ στην ὑπομονὴ σας δυο σημαντικές διδασκαλίες του τὴν Νοερὰ καὶ καρδιακὴ προσευχὴ καὶ τήν ἐξήγησῃ πού δίδει  ο Αγιος πατροκοσμας  για τὸν Τιμιο Σταυρό Η εὐχὴ του Ιησου τό “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ,ἐλέησον με” εἲναι τὸ ῥεῦμα ποῦ φορτίζει τὴν μπαταρία. Πηγὴ εἲναι  ὁ Χριστός, μπαταρία εἲναι ἢ καρδία τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τήν μικρή αὔτη εὐχὴ η καρδία φορτίζεται μὲ Χριστό, φορτίζεται συνεπὼς μὲ χριστιανικὲς ἀρετές, φορτίζεται μὲ ζῆλο, μὲ πόθο, μὲ ἐρωτα Χριστοῦ. Πολὺ φορτίζεται; Πολὺ γεμίζει, πολὺ χριστοποιείται. Μάλιστα σὲ τέτοιο βαθμό, ποῦ να ἀποκτᾷ, κατὰ τὸν ὄρο τῶν ἁγίων Πατέρων, τὸν “μανικὸν ἔνθεον ἔρωτα”.Ὅμως ο θεῖος αὐτὸς ἐρωτας, κατὰ τοὺς Πατέρες, ἔχει διπλὴ ἰδιότητα: ὃσο περισσότερο ἀγαπάμε τὸν Θεό, τόσο περισσότερο ἀγαπάμε καὶ τὴν εἰκόνα Του, δηλαδὴ τὸν ἀνθρωπο• καὶ  ὃσο περισσότερο συμφιλιωθοῦμε μὲ τὸν Δημιουργὸ μας, τόσο περισσότερο βοηθοῦμε καὶ τὸ δημιούργημα Του, τὸν συνάνθρωπο. Λέγοντας  τὴν εὐχή του Ιησου, στό “ἐλέησον με” περιλαμβάνει πολλά. “ελέησον με”, ἐννοεῖ: «Στήριξε με στην ὀδὸ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὅπου Ἐσὺ μὲ ὁδήγησες, μὴν τυχὸν καὶ πέσω», κατὰ τὸν Ἀποστολο. “ελέησον με”, ἐννοεῖ: «Φώτισε μέ, ὁδήγησε μέ». “ελέησον με”, ἐννοεῖ: «Βλέπεις τὴν ἀγάπη μου, την συμπόνιά μου ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου. Ὢ Κύριε, παρακαλῶ, μνήσθητι πεινώντων καὶ διψώντων, μνήσθητι ὅσων πάσχουν ψυχικὰ καὶ σωματικά, ἀπὸ καρκίνο, ἀπὸ ἐγκεφαλικά, ἀπὸ καρδιοπάθειες, ἀπὸ ψυχασθένειες, ἀπὸ διαφορες δαιμονικὲς ἐπιδράσεις. Μνήσθητι ὅσων κινδυνεύουν ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ ἀπὸ κάθε ἐνέδρα τοῦ ἐχθροῦ. Φύλαξε τούς οἰκείους, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς ὁμοπίστους, τοὺς ὁμογενεῖς καὶ ὅλο τὸν κόσμο Σου ἀπὸ κάθε ἐπιβουλὴ τοῦ ἀντικειμένου». “ελέησον με”, ἐννοεῖ: «Μνήσθητι πάσης ἐπισκοπῆς Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων καὶ παντὸς τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ φώτισε να ὀρθοτομουν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». Ἀκόμη, «μνήσθητι πάντων τῶν ἐντειλαμένων εὔχεσθε ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ἰδιαιτέρως ὅσων ἔχουν εἰδικὴ ἀνάγκην». «Πολλὲς φορές»,η μπαταρία γεμίζει καὶ ξεχειλάει». Τότε παύει αὐτὴ ἢ εὐχούλα καὶ ὡς ἄλλος ὁδηγὸς φωτίζει τὸν νοῦ Ἢ ψυχὴ αἰσθάνεται ἔντονα τῇ Θείᾳ Παρουσίᾳ, τὰ μέλη παραλύουν καί, πέφτοντας στα πόδια τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ, ἀναλύεται σὲ ἔναν ποταμὸ δακρύων. Ἄλλοτε πάλι, σιωπᾷ ἀπὸ δέος καὶ θαυμασμὸ ἢ ψελλίζει ἐρωτικὰ ὅ,τι τήν στιγμή ἐκείνῃ τήν διδάσκει ο ἔνθεος ἐρωτας, δηλαδὴ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα.Καὶ ἀφοῦ κορεσθεῖ η ψυχὴ ἀπὸ θεία ἀγάπη, τότε αὐτὴ η ἴδια ἀγάπη, μὲ τήν διπλή της ἰδιότητα, στρέφει τὸ βλέμμα πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς της. Τὶ εὐκαιρία! Εἲναι μοναδικὴ η εὐκαιρία τώρα ποῦ κρατὰ στα χέρια τὸν Ποθούμενο καὶ Παντοδύναμο. Καὶ λέει: «Ὢ γλυκύτατε Ἰησοῦ, φῶς τῆς ψυχῆς μου, ο μόνος πραγματικὸς ἔρως! Ἐγὼ μὲν αἰσθάνομαι αὐτὴ την στιγμή ἐλεημένος καὶ πανευτυχής, ὅμως ἕνα κέντρο μὲ κεντά. Μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη, ἔχω μέσα μου ἔναν ἄλλο τόσο πόνο. Βλέπω τοὺς ἀδελφούς μου, βλέπω τὴν Ἐκκλησία μας, βλέπω τοὺς ἀνθρώπους ποῦ πάσχουν, καὶ δεν ἀντέχω. Συμπονῶ καὶ συμπάσχω. Γι’ αὐτὸ σὲ ἱκετεύω, ὡς Πανάγαθος καὶ Παντοδύναμος, βοήθησε τους. Φταῖνε; Τὸ παραδέχομαι. Καὶ ζητῶ συγγνώμη. Ὁμολογῶ τὸ “ημαρτον”. Μέλῃ τοῦ σώματός μου εἶναι. Συνυπεύθυνος εἶμαι. ‘Αλλά κρούω τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀπειρη φιλανθρωπία σου. Βοήθησε! Βοήθησε!»Ναί, ἀγαπητέ μου, πῶς η ἀγάπη μας ἐνώνει ἐν Χριστῷ μὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ πῶς, μὲ τις προσευχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ὅσων ἀγωνίζονται τὸν καλὸ ἀγῶνα, βοηθα ο Κύριος καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἀσθενῇ μέλη, για τὰ ὁποῖα ἀνέχεται, μακροθυμεῖ καὶ ἀναμένει ὅλων την μετάνοιᾳ για τῇ σωτηρίᾳ.Εἶδες, αὐτὲς μόνο οἱ πέντε λέξεις τῆς εὐχούλας, ποῦ μποροὺν να ἀνεβάσουν τὸν ἀνθρωπο; Εὐχηθήτε Σεβασμιώτατε καὶ για μένα τὸν ῥάθυμο, ἀλλὰ καὶ για ὅλους τοὺς ἐν Χριστῷ Ιησου ἀδελφοὺς μας, να χτυπάμε ἀσταμάτητα τὴν πόρτα τοῦ ἐλέους τοῦ Κυρίου μας Ιησου, σίγουροι ὅτι θὰ τηρήσει τὴν ὑποσχεση Του, ὅταν εἶπε: «κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» (Λουκ. ἰᾷ’ 9) O IHSOYS EINAI  ΠOY ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Και όταν αναφερουμε η επικαλουμεθα  μονον το ονομα Ιησους , όπως μας λεγει ο ουρανοβάμων θειος Παυλος διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,   ενοουμε τον Σωτήρα μας Ιησου Χριστο, δεν ειναιναι λάθος ουτε είναι προτεσταντικό Σεβασμιώτατε και αγαπητοί εν Χω Ιησου Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: μας λέγει τὰ ἑξῆς για τὸ σημειο τοῦ Σταυρου“Ἀκούσατε, χριστιανοί μου, πῶς πρέπει να γίνεται ὁ σταυρὸς καὶ τὶ σημαίνει. Μας λέγει τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον πῶς η ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τὸν οὐρανὸν περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τὶ πρέπει να κάμεις καὶ ἐσύ; Σμίγεις τὰ τρία σου δάκτυλα μὲ τὸ δεξιὸν τὸ χέρι σου καὶ μὴν ἠμπορώντας να ἀνεβεὶς εἰς τὸν οὐρανὸν να προσκυνήσῃς, βάνεις τὸ χέρι σου εἰς τὸ κεφάλι σου, διατὶ τὸ κεφάλι σου εἲναι στρογγυλὸ καὶ φανερώνει τὸν οὐρανὸν καὶ λέγεις μὲ τὸ στόμα: Καθὼς ἔσεις οἱ ἄγγελοι δοξάζετε τὴν Ἁγίαν Τριάδα εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ ἐγώ, ὡς δοῦλος ἀνάξιος, δοξάζω καὶ προσκυνῶ τὴν Ἁγίαν Τριάδα. Καὶ καθὼς αὐτὰ τὰ δάκτυλα εἲναι τρία – εἲναι ξεχωριστά, εἲναι καὶ μαζὶ – ἔτσι εἲναι καὶ η ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καὶ ενας μόνος Θεός. Κατεβάζεις τὸ χέρι σου ἀπὸ τὸ κεφάλι σου καὶ τὸ βάνεις εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ λέγεις: Σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καὶ ἐσαρκώθης εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διὰ τάς ἁμαρτίας μας. Τὸ βάζεις πάλιν εἰς τὸν δεξιὸν σου ὦμον καὶ λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, να μὲ συγχωρήσῃς καὶ να μὲ βάλειςς εἰς τὰ δεξιὰ σου μὲ τοὺς δικαίους. Βάνοντας τὸ πάλι εἰς τὸν ἀριστερὸν ὦμον λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μὴ μὲ βαλεῖς εἰς τὰ ἀριστερὰ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τὴν γῆν: Σὲ δοξάζω, Θεέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, ὅτι, καθὼς ἐβάλθηκες εἰς τὸν τάφον, ἔτσι θὰ βαλθῶ καὶ ἐγώ. Καὶ ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τὴν Ἀνάστασιν καὶ λέγεις: Σὲ δοξάζω, Κύριέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, πῶς ἀναστήθηκες ἀπὸ τοὺς νεκροὺς διὰ να μας χαρίσεις τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. Αὐτὸ σημαίνει ὁ πανάγιος σταυρός.Ἂς τὸ χρησιμοποιοῦμε λοιπὸν ὄσο μποροῦμε πιὸ συχνά, ἁγιάζοντας μ’ αὐτὸ κάθε πτυχὴ τῆς καθημερινῆς καὶ τῆς πνευματικῆς μας ζωῆςΚαι γιατί αραγε κανουμε το Σταυρό μαςΚανοντας τον σταυρό μας εκφραζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Ιησου Χριστον.Ζηταμε την χαρι του και την ευλογία Του ,για να νικήσουμε τα πάθη  και να εκδιώξουμε τον πολυμήχανον εχθρόν .Σχηματίζουμε επάνω μας τον Σταυρο για να σταυρώσουμε τους κακούς λογισμούς  τις πονηρες επυθυμίες και την αχαλινωτη και διαστραμένη θέλησι Ευχηθειτε παρακαλω Σας  Σεμασμιώτατε Πατέρα και Δέσποτα στοὺς χαλεποὺς καὶ ἀποκαλυπτικοὺς καιρούς, ποὺ ζῶμεν, να ἀναδείξει ὁ Θεὸς γνησίους ἱεραποστόλους μὲ τὴν θερμουργὸν πίστιν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ. Ευχηθειτε ὅτι αὐτοὶ θὰ φωτίσουν τὸν πλανηθέντα λαόν που ζῇ μέσα στην σῆψιν τῆς ἁμαρτίας καὶ κυλιέται στον βοῦρκον τῆς αἰσθησιακὴς ἀπολαύσεως καὶ ἡδονῆς, μέσα στον κόσμο τῆς ἀδικίας, τῆς πορνείας, τῆς ἀπάτης, τῆς κλοπῆς καὶ τοῦ ψεύδους. Ευχηθειτε τέλος, μέσῳ αὐτῶν να ἀνανήψωμεν, ἀφήνοντας τὸν παλαιὸν κόσμον τῆς ἁμαρτίας καὶ να ἔλθωμεν στον καινούριο κόσμο τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης καὶ να φωτισθῶμεν ὥστε να ἔλθωμεν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας καὶ να γίνωμεν κοινωνοί καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.