γέροντος Δωρπθέου: γράμματα στούς πιστούς

46 Ἄν προσέξεις θά δεῖς ὅτι οἱ ἅγιοι τῶν τελευταίων χρόνων στήν Ἑλλάδα ἔχουν δύο χαρακτηριστικά α) ἔχουν μόνο τήν βασική μόρφωση (δημοτικό) ἤ οὔτε κάν αὐτή (Ἅγιος Πορφύριος) και β) ἡ προσευχή τους εἶναι ἡ εὐχή: Κύριε Ίησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με. Προσεύχονται μόνο μέ αὐτές τίς πέντε λέξεις σύν τό: Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. Ἡ εὐχή ἀνέδειξε τόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν Ἅγιο Πορφύριο, τόν Ἅγιο Ἰάκωβο, τόν «μέ συγχωρεῖτε». Σήμερα ἀρκετοί ἅγιοι ἐν ζωῇ ἔχουν πνευματική ἐνασχόληση τήν μονολόγιστη εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».

Ἡ εὐχή εἶναι νοερά ἐργασία. Ἄρχίζεις ἀπό τόν προφορική ἐκφορά της ὥστε νά τήν ἀκοῦς καί μετά λίγο καιρό ὁ νοῦς τήν
ἁρπάζει καί τήν ἐκτελεῖ ἀδιάλειπτα. Ἡ ψυχἠ γεμίζει εὐφροσύνη. Δέν φοβᾶσαι πιά, δέν εἶσαι μόνος, εἶσαι δεμένος μόνιμα μέ τόν Χριστό λέγοντας τό ὄνομά Του: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».