ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ: αποστολική περικοπή Προς Κορινθίους β΄, κεφ.11,31- 12,9
Ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή της Κυριακής Γ΄Λουκά
( υπομνηματισμός στα χωρία Β΄Προς Κορ. 11, 31-33)
«Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων(:Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που είναι ευλογημένος και δοξασμένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν ψεύδομαι, αλλά ότι αυτά που θα σας πω είναι απολύτως αληθινά.
Στη Δαμασκό ο διοικητής ο διορισμένος από τον βασιλέα Αρέτα
φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει)». Γιατί άραγε εδώ δίνει διαβεβαίωση και πιστοποιεί την αλήθεια όσων λέει, ενώ σε κανένα από όσα προηγουμένως έλεγε δεν έκανε κάτι αντίστοιχο; Διότι ίσως αυτό ήταν παλαιότερο γεγονός και περισσότερο άγνωστο· ενώ εκείνα ήσαν γνωστά και σε αυτούς, δηλαδή η μέριμνα για τις εκκλησίες και όλα τα άλλα. Κοίταξε λοιπόν πόσο μέγας ήταν ο πόλεμος, αφού γι΄ αυτόν και μόνο φρουρούσε την πόλη. Και όταν λέγω πόλεμο, εννοώ τον ζήλο του Παύλου· διότι εάν δεν κινούνταν ισχυρός ο πόλεμος εναντίον του, δε θα προκαλούσε τόση μανία στον εθνάρχη. Αυτά είναι γνωρίσματα ψυχής αποστολικής, το να πάσχει τόσα και να μην κλονίζεται καθόλου, αλλά να υπομένει με γενναιότητα τα όσα πίπτουν επάνω του, και να μην υποχωρεί στους κινδύνους, ούτε να λιποτακτεί.
«καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ(:και από κάποιο παράθυρο, μέσα σε ένα καλάθι πλεγμένο με σχοινί με κατέβασαν έξω από το τείχος και ξέφυγα από τα χέρια του)». Πρόσεξε λοιπόν εδώ πώς ανέχτηκε να διαφύγει τον κλοιό, αφού τον κατέβασαν μέσω ενός παραθύρου μέσα σε δίχτυ. Διότι, αν και επιθυμούσε να αποδημήσει από αυτήν τη ζωή, αγαπούσε όμως και τη σωτηρία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν πολλές φορές και τέτοια σοφιζόταν, συντηρώντας τον εαυτό του για το κήρυγμα· και δεν απέφυγε να χρησιμοποιήσει ούτε κοινά ανθρώπινα τεχνάσματα, όταν το απαιτούσε η περίσταση· τόσο προσεκτικός και άγρυπνος ήταν. Διότι όπου μεν ήταν αδύνατο να διαφύγει τα κακά, χρειαζόταν μόνο η επέμβαση της θείας χάριτος· όπου όμως ο πειρασμός ήταν ανάλογος των δυνάμεών του, επινοεί πολλά και ο ίδιος, αλλά αποδίδοντας και εδώ το παν στον Θεό. Και όπως ακριβώς εάν κάποιος σπινθήρας από πυρ το οποίο δε σβήνει, αφού πέσει στο πέλαγος και αφού επέλθουν σε αυτό πολλά καύματα θα βυθιζόταν και πάλι θα ανερχόταν λαμπερός, έτσι λοιπόν και ο μακάριος Παύλος, άλλοτε μεν θαπτόταν καθώς κινδύνευε, άλλοτε πάλι διαφεύγοντας αυτούς, λαμπρότερος ανερχόταν, νικώντας την κακοπάθεια.
Αυτή λοιπόν είναι η λαμπρή νίκη, αυτό είναι το τρόπαιο της Εκκλησίας, έτσι χτυπιέται ο διάβολος, όταν εμείς πάσχουμε με γενναιότητα στις δοκιμασίες. Διότι όταν εμείς πάσχουμε κυριεύεται, και πάσχει κακώς όταν θέλει να μας κάνει κακό. Αυτό συνέβαινε και στον Παύλο· και όσο περισσότερο ο διάβολος προκαλούσε εναντίον του Παύλου κινδύνους, τόσο περισσότερες ήττες γνώριζε. Διότι δεν κατασκεύασε μόνο ένα είδος πειρασμών, αλλά ποικίλους και διαφόρους. Δηλαδή άλλοι περιείχαν κόπο, άλλοι φόβο, άλλοι οδύνη, άλλοι φροντίδα, άλλοι ντροπή, άλλοι δε όλα μαζί, αλλά ο Παύλος νικούσε σε όλους. Και όπως ένας στρατιώτης έχει ολόκληρη την οικουμένη αντίπαλο σε πόλεμο, και ενώ περιστρέφεται μέσα στα τάγματα των εχθρών, δεν παθαίνει τίποτε κακό, έτσι και ο Παύλος μόνος μέσα στους βαρβάρους, στους Έλληνες, ενώ εμφανιζόταν σε όλη τη γη και σε όλη τη θάλασσα, έμενε ακαταδάμαστος.
Και όπως ο σπινθήρας όταν πίπτει επάνω σε καλάμι και χορτάρι ξηρό μεταθέτει στη δική του φύση τα καιόμενα, έτσι και αυτός επερχόμενος σε όλα, τα πάντα μετέθετε στην αλήθεια, επερχόμενος ως χείμαρρος σε όλα και ανατρέποντας τα εμπόδια. Και σαν αθλητής αυτός, ο οποίος παλεύει, τρέχει, πυγμαχεί ή στρατιώτης μαχόμενος στο τείχος ή πεζός ή στη θάλασσα, έτσι μεταχειριζόταν κάθε είδος μάχης, και άναπτε πυρ, και σε όλους απρόσιτος ήταν, με ένα σώμα καταλαμβάνοντας την οικουμένη, με μία γλώσσα μετατρέποντας τους πάντες. Ούτε οι πολλές σάλπιγγες οι οποίες έπιπταν με ορμή επάνω στα τείχη της Ιεριχούς και κατακρήμνιζαν αυτά είχαν τόση δύναμη, όσο η φωνή του Παύλου όταν ηχούσε και κατέρριπτε τα διαβολικά οχυρώματα και μετέθετε τους εχθρούς της πίστεως προς αυτόν. Και όταν συγκέντρωσε πλήθος αιχμαλώτων, αφού όπλισε αυτούς τους ίδιους, τους έκανε δικό του στρατό πάλι, και με αυτούς νικούσε.
Είναι αξιοθαύμαστος ο Δαυίδ ο οποίος κατέβαλε τον Γολιάθ με ένα λίθο μόνο, αλλά εάν εξετάσεις τα κατορθώματα του Παύλου, εκείνο είναι έργο ενός παιδιού, και όση είναι η απόσταση μεταξύ ποιμένα και στρατηγού, τόση διαφορά θα βρεις. Διότι αυτός κατέβαλε τον Γολιάθ όχι ρίχνοντας μία πέτρα, αλλά μόνο ομιλώντας κατέλυε όλη την παράταξη του διαβόλου, σαν ένα λιοντάρι βρυχώμενο και που εκβάλλει φλόγα από τη γλώσσα, τόσο ακαταμάχητος ήταν για όλους, και παντού μετακινείτο συνεχώς· έτρεξε σε αυτούς, ήρθε σε εκείνους, μετατέθηκε προς αυτούς, μετακινήθηκε προς άλλους, επερχόμενος γρηγορότερα από άνεμο, και σαν μία οικία ή ένα πλοίο κυβερνώντας την οικουμένη ολόκληρη, ανασύροντας τους βυθιζόμενους, στηρίζοντας τους ζαλισμένους, παρακινώντας τους ναύτες, καθισμένος επάνω στους αυχένες, παρατηρώντας γύρω από την πλώρη, με το να τείνει τα σχοινιά, με το να κωπηλατεί, με το να μαζεύει τον ιστό, με το να βλέπει προς τον ουρανό, με το να είναι αυτός τα πάντα, και ναύτης, και κυβερνήτης, και πρωρεύς, και ιστίο, και πλοίο, και με το να πάσχει τα πάντα, για να καταλύσει τις συμφορές των άλλων.
Πρόσεξε επίσης: υπέστη ναυάγιο, για να καταπαύσει το ναυάγιο της οικουμένης· έμεινε στον βυθό ένα ημερονύκτιο, για να ανασύρει από τον βυθό της πλάνης· υπέμεινε κόπο, για να αναπαύσει όσους κοπίαζαν· υπέφερε πληγές, για να ιατρεύσει όσους πληγώθηκαν από τον διάβολο· έζησε στις φυλακές, για να εκβάλλει στο φως όσους κάθονταν στις φυλακές και στο σκοτάδι· κινδύνευσε πολλές φορές να θανατωθεί, για να απαλλάξει από φοβερούς θανάτους· πέντε φορές, σαράντα παρά μία μαστιγώσεις έλαβε, για να ελευθερώσει από τον διάβολο αυτούς που το έκαναν αυτό· ραβδίστηκε, για να οδηγήσει υπό τη ράβδο και τη βακτηρία του Χριστού· λιθοβολήθηκε, για να απαλλάξει από την αναισθησία των λίθων· στην ερημιά διετέλεσε, για να εκβάλει από την ερημία· στις οδοιπορίες, για να ενδύσει τους ασχημονούντες με την στολή του Χριστού· στην εξουσία του όχλου, για να απαγάγει τους ευρισκομένους στην εξουσία των δαιμόνων· πυρώθηκε, για να σβήσει τα πεπυρωμένα βέλη του διαβόλου· δέχτηκε να τον κατεβάσουν από τείχος μέσω ενός παραθύρου, ώστε από κάτω να στείλει επάνω όσους είχαν ριχτεί χαμηλά.
Να πούμε λοιπόν ακόμη, αν και δε γνωρίζουμε, όσα έπαθε ο Παύλος; Να θυμηθούμε τα αναγκαία τα οποία στερήθηκε; Ακόμη να δούμε αυτόν και γυναίκα και πόλη και ελευθερία και αυτή τη ζωή χιλιάδες φορές να καταφρονεί; Ο μάρτυρας αποθνήσκει μία φορά· εκείνος όμως ο μακάριος με ένα σώμα και μία ψυχή τόσους κινδύνους υπέμεινε, όσοι είναι αρκετοί για να ταράζουν και αδαμάντινη ψυχή· και όσα έπαθαν όλοι οι άγιοι σε τόσα σώματα, τόσα υπέφερε αυτός σε ένα σώμα, αφού εισήλθε στην οικουμένη σαν σε στάδιο και απεκδύθηκε τα πάντα, έτσι στεκόταν με γενναιότητα. Και βεβαίως γνώριζε τους δαίμονες οι οποίοι τον χτυπούσαν. Για τον λόγο αυτόν και αναδείχτηκε λαμπρός ευθύς εξαρχής και διέμενε ο ίδιος από την αφετηρία μέχρι τέλους· μάλλον δε έκανε και εντονότερο τον διωγμό, όσο πλησίαζε στο βραβείο. Και το πολύ θαυμαστό, ότι ενώ έπασχε και κατόρθωνε τόσα, γνώριζε να ταπεινώνεται πολύ. Διότι ακόμη και όταν αναγκάστηκε να διηγηθεί τα κατορθώματά του, σύντομα τα προσπέρασε όλα· αν και θα γέμιζε χιλιάδες βιβλίων εάν ήθελε να εξαντλήσει το καθένα, εάν έλεγε τις εκκλησίες για τις οποίες μεριμνούσε, εάν διηγούνταν για τις φυλακίσεις και τα κατορθώματα κατά γη διάρκειά τους, ή τις άλλες, τις καθημερινές περιπέτειες, τους πολέμους. Αλλά δε θέλησε.
Αυτά λοιπόν και εμείς αφού γνωρίσαμε, ας μάθουμε να ταπεινωνόμαστε και ποτέ να μην καυχιόμαστε για τον πλούτο, ούτε για τα άλλα βιοτικά, αλλά για τις ύβρεις τις οποίες δεχόμαστε για τον Χριστό, και για αυτές μόνο όταν παραστεί ανάγκη. Εάν δεν μας αναγκάζει τίποτε σοβαρό, ούτε αυτές ας μη μνημονεύουμε, για να μην υπερηφανευόμαστε, αλλά ας θυμόμαστε μόνο τις αμαρτίες μας. Διότι έτσι θα απαλλαγούμε από αυτές εύκολα, και θα εξιλεωθούμε στον Θεό και θα πετύχουμε τη μέλλουσα ζωή, την οποία είθε να επιτύχουμε όλοι, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μαζί με τον οποίο στον Πατέρα και στο άγιο Πνεύμα ανήκει δόξα, δύναμη, τιμή, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΠΗΓΕΣ:
· https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-epistulam-ii-ad-corinthios.pdf
· Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στην Β΄ Προς Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΚΕ΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 20 , σελίδες 19-27 .
· Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
· Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
· Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου