(Παναγιώτου Σωτηριάδου Καθηγητοῦ)
Ὅταν ἡ συμβουλή καί ἡ πειθώ τῶν γονέων δέν φέρνουν ἀποτέλεσμα στά παιδιά,τότε τήν λύση τήν δίνει ὁ Πνευματικός τῆς οἰκογένειας.Κάποιος φοιτητής πρωτοετής,ἐνῶ πλησιάζουν οἱ ἡμέρες τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων,τηλεφωνεῖ στόν Γέροντά του:
-Πάτερ,σέ λίγες ἡμέρες ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων ἐδῶ στή Θεσσαλονίκη δέν ἔχω τούς δικούς μου γιά νά μοῦ φτειάχνουν νηστήσιμα,τρώω στή λέσχη ἤ ἔξω στά ἑστιατόρια,ὅπου τά φαγητά δὲν εἶναι πάντα νηστήσιμα. Τί νά κάνω;
-Παιδάκι μου , ἐφ ' ὅσον εἶσαι ὑγιής καί δέν συντρέχουν λόγοι ὑγείας, νά νηστεύεις. Τρῶγε τά νηστήσιμα στή λέσχη, καί ὅταν ἔχει ἀρτύσιμα, νά πηγαίνεις στό ἑστιατόριο καί νά παραγγέλνεις νηστήσιμα.
-Ναί πάτερ, ἀλλά στά ἑστιατόρια πρέπει νά πληρώνω ἀκριβά.
-Θά σοῦ στείλω χρήματα, νά πληρώνεις τό ἑστιατόριο, ἂν καί ὁ Γέροντας δέν εἶχε εἰσοδήματα. Αὐτή ἡ πρόταση ζόρισε ἄγρια τόν θέλοντα νά ἀποφύγει τήν νηστεία φοιτητή.
- Πάτερ εἶναι πολύ δύσκολα τά πράγματα.
-Ναί , ἀλλά καί τά στεφάνια τοῦ Οὐρανοῦ εἶναι πολύ μεγάλα.
-Πάτερ , δέν γίνεται νά εἶναι πιό μικρό τό στεφάνι τοῦ Οὐρανοῦ ;
Ὁ Γέροντας ἐσιώπησε...δέν μίλησε.
Αὐτή ή σιωπή τοῦ Γέροντα συγκλόνισε τόν φοιτητή. Τό ἀνυποχώρητο σέ ἕνα θεσμό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Γέροντα καί ἡ ἀγάπη του πρός τόν Γέροντά του, βρόντησαν μέσα του. φωνή ἰσχυρή. Ἔνοιωσε τήν σιωπή σάν νά τοῦ εἶπε :
-Παιδάκι μου , δέν παίζουμε μέ τόν Οὐρανό! Ζήτησε τήν εὐχή καί εἶπε :
-Πάτερ, θά τό προσπαθήσω.
Αὐτό ἦταν ἀφορμή νά περάσει ὅλα τά πανεπιστημιακά χρόνια καί τόν χρόνο τοῦ στρατοῦ νηστεύοντας.
Ἄλλο παράδειγμα: - Πάτερ, ὅταν κάνουμε Ἀπόδειπνο, τά παιδιά μας, ἐπειδή εἶναι μικρά, κυλιοῦνται στό πάτωμα, κοντά στά πόδια μας.Τί νά κάνουμε; Νά τά κρατήσουμε κοντά μας ἤ νά πᾶμε σέ ἄλλο χῶρο ;
-Νά τά ἀφήσετε κοντά σας, καί ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν.
Τά ἀφήσαμε.Αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια τά παιδιά, φτάνοντας σέ ἡλικία γιά τό Λύκειο, νά μάθουν ἀπ ' ἔξω τούς Χαιρετισμούς.
Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Ανατομία Οικογενειακών Θεμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου