Ήταν το δεύτερο παιδί μιας οικογένειας με άλλα εννέα αδέλφια. Βαφτίστηκε στην εκκλησία του Σωτήρα και πήρε το όνομα Σέργιος, ονομαζόταν Σέργιος Σιμόνοβιτς Σαχάρωφ. Από την παιδική του ηλικία έδειχνε μια σπάνια ικανότητα στην προσευχή. Όπως ο ίδιος θυμάται, την πρώτη του εμπειρία από τη θεωρία του ακτίστου φωτός συνέβη στην παιδική του ηλικία. Σχετικά με την μητέρα του γέροντα Σωφρονίου, Αικατερίνη, είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο γεγονός:
Μία ημέρα ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης βγαίνοντας από τον ναό την είδε και χωρίς να την γνωρίζει την έδειξε με το δάχτυλο και είπε στους παρευρισκόμενους: «Να μία ευλαβής γυναίκα, να μία αγία ψυχή …»
Ο Αρχιμ. Ζαχαρίας (Ζάχαρου) λέει για τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ:
Εζύγιζε κάθε λέξη ο Γέροντας. Έλεγε πως «ο λόγος του ανθρώπου είναι κατ’ εικόνα του λόγου του Θεού και πρέπει πάντοτε να γυρεύουμε τον τέλειο λόγο για να μη χάσουμε τον αιώνιο λόγο». Πάντοτε αναζητούσε, όχι μονό σε λεξικά, αλλά και με την προσευχή.
Ο Θεός αυτό που θέλει πάνω από όλα είναι καρδία συντετριμμένη. Μόνο η συντετριμμένη καρδία προδιαθέτει τον άνθρωπο να δεχθεί τις εντολές του Θεού ως νόμο της ζωής του. Και ο Γέροντας έλεγε: «η μεγαλύτερη ποίηση, η μεγαλύτερη και ατελεύτητη δημιουργία, είναι η προσευχή…όλοι όσοι άγονται από το Άγιο Πνεύμα δεν παύουν ποτέ να μέμφονται τον εαυτό τους και να πορεύονται προς τα κάτω με τη χάρη του Πνεύματος.
Ο Γέροντας έδινε μεγάλη σημασία στη Θ.Λειτουργία. Μάλιστα τη λειτουργική προσευχή την ονόμαζε υποστατική προσευχή. Την προσευχή που ανήκει στον άνθρωπο ως εικόνα Θεού, ως πλασμένο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού. Μέσα στη Θ. Λειτουργία ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει όλη τη ζωή του Χριστού, να ζήσει το Χριστό. Έδινε μεγάλη σημασία στην προετοιμασία για τη Θ. Λειτουργία και την προσοχή με την οποία έπρεπε εμείς να τελούμε τη Θ. Λειτουργία και να προσευχόμαστε σ’ αυτή.
Θεωρούσε ο Γέροντας ότι στις μέρες μας μέσα στη Θ. Λειτουργία ο άνθρωπος μπορεί να βρει το παν. Και ότι όταν τελείται με προσοχή η Θ. Λειτουργία έχει μέσα της όλη τη χάρη του Θεού. Εφ’ όσον είναι ο Χριστός που τελεί, στην ουσία, τη Θ. Λειτουργία, όπου είναι ο Χριστός εκεί είναι και όλος ο ουρανός.
Ο Γέροντας έλεγε ότι στις μέρες μας που σχεδόν έχουν εκλείψει οι συνθήκες για την ησυχαστική προσευχή το μόνο που μας έμεινε είναι η Θ. Λειτουργία. Να δώσουμε όλη μας τη δύναμη και όλη μας την προσοχή στο να τελέσουμε τη Θ. Λειτουργία όπως πρέπει για να βρούμε το πλήρωμα της χάριτος, της σωτηρίας.. Όλη μας η ζωή πρέπει να είναι κατά τον τύπο της Θείας Λειτουργίας. Δηλαδή, όπως στη Λειτουργία βασίζομε το Μυστήριο πάνω στο λόγο του Χριστού και καλούμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος με την προσευχή στον Ουράνιο Πατέρα παρακαλώντας ν’ αγιασθούν τα δώρα κι εμείς, έτσι πρέπει νάναι και όλη μας η ζωή’ να βασίζεται πάνω στο λόγο του Θεού και τη δέηση, στην ικεσία. Τότε αγιάζεται όλη η κτίση, ο άνθρωπος και μαζί του όλη η κτίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου