γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

74 Ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία εἶναι περιορισμένη. Μόνο ὁ Θεός εἶναι ἀπόλυτα ἐλεὐθερος. Ὁ ἄνθρωπος ὑπόκειται στούς περιορισμούς τῆς φύσης του πού μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων μεγεθύνθηκαν. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος. Ὁ Θεός εἶναι ἄχρονος καί ἄπειρος, δέν ὑπόκειται σέ περιορισμούς ἤ ἀναγκαιότητες. Δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος, πρίν ἤ μετά. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος γράφει στή λειτουργία: «ὁ Θεός ὁ ἅγιος, ὁ ἄναρχος, ὁ ἀκατάληπτος, ὁ ἀπερινόητος...ἀεί ὤν, ὡσαύτως ὤν». Γι αὐτό ἡ ἐνανθρώπιση, ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκατανόητο μυστήριο καί δέν προσεγγίζεται μέ τήν πεπερασμένη ἀνθρώπινη λογική παρά μόνο μέ τήν πίστη. «Πνεῦμα ὁ Θεός...» ἦταν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ στήν Σαμαρείτιδα. Ὅλη ἡ ἀλήθεια λεγμένη σέ μία γυναίκα πού πόρνευε ἀλλά ἔμελλε νά γίνει ἰσαπόστολος, καί ὄχι στούς σοφούς τῆς ἐποχῆς της. Αὐτή ἡ ἀνεπαρκής ἀνθρώπινη ἐλευθερία θεραπεύεται μέ τήν ἕνωση μέ τόν Θεό, μέ τήν θέωση. Ἡ ἀπύθμενη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στό ἀδύναμο ἀλλά προικισμένο μέ τό «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση» πλάσμα του πρόσφερε αὐτή τή δυνατότητα. Νά εἶναι θεός κατά χάρη. Νά μετέχει ὅσο δύναται στόν Θεό.

Δέν θέλω αὐτές τίς δυνατότητες Κύριε. Μοῦ φτάνει πού μ’ἀγαπᾶς. Αὐτό μοῦ περισσεύει. Ἀδύναμος, πεπερασμένος, ἀλλά μέ τήν ἀγάπη σου. Μέ αὐτή τήν ἀγάπη ζοῦμε ὄχι μόνο μέ τό ὀξυγόνο.