« Οι θείοι λόγοι του Σωτήρος, όταν του ανήγγειλαν ότι εζήτησαν να Τον δουν Έλληνες, νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου, είχαν βαθείαν έννοιαν. Ήσαν λόγοι προφητικοί, πρόβλεψις των μελλόντων.Οι εκεί εμφανισθέντες Έλληνες ήσαν οι αντιπρόσωποι όλου του Ελληνικού Έθνους.
Εις την παρουσίαν τους ο Θεάνθρωπος Ιησούς διέκρινε το Έθνος εκείνον, εις το οποίον έμελλε να παραδώσει την Ιεράν παρακαταθήκην διά να την διαφυλάξει χάριν της ανθρωπότητος . . . και αναγνώρισεν το Έθνος ως οφθαλμόν εις το σώμα της ανθρωπότητος και από αυτήν την θέσιν το εκάλεσεν να εργασθή διά την αναγέννησίν της »
Η φιλοσοφία είναι αληθώς αναφαίρετον κτήμα του Έλληνος• διαδιδομένη ανά τα έθνη προσηλυτίζει αυτά και καθιστά αυτά ελληνικά, ουδέποτε δε παύεται ούσα Ελληνική• οι οπαδοί αυτής, οι ομιληταί αυτής αποβάλοντες το ξένον και βάρβαρον περιβάλλονται το ελληνικόν και την ευγένειαν• η Ελληνική φιλοσοφία προώρισται ίνα καταστήση τους πάντας Έλληνας• εγεννήθη υπέρ του χριστιανισμού και συνεταυτίσθη μετ’ αυτού, όπως εργασθή προς σωτηρίαν της ανθρωπότητος. Έλλην και φιλοσοφία εισί δύο τινά αναπόσπαστα• μαρτυρεί δε και ο Απόστολος των εθνών Παύλος λέγων: Έλληνες σοφίαν ζητούσιν.
Ο Έλλην αληθώς εγεννήθη, ίνα φιλοσοφή• διότι εγεννήθη διδάσκαλος της ανθρωπότητος. Αλλ’ εάν η φιλοσοφία εγένετο παιδαγωγός εις Χριστόν έπεται ότι ο Έλλην πλασθείς φιλόσοφος επλάσθη χριστιανός, επλάσθη ίνα γνωρίση την αλήθειαν καί διαδώ αυτήν τοις έθνεσιν.
Ναι ο Έλλην εγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος της ανθρωπότητος• τούτο το έργον εκληρώθη αυτώ• αύτη ην η αποστολή αυτού• αύτη η κλήσις αυτού εν τοις έθνεσιν• μαρτύριον η εθνική αυτού ιστορία• μαρτύριον η φιλοσοφία αυτού• μαρτύριον η κλίσις αυτού• μαρτύριον αι ευγενείς αυτού διαθέσεις• μαρτύριον η παγκόσμιος ιστορία• μαρτύριον η μακροβιότης αυτού, εξ ης δυνάμεθα αδιστάκτως να συμπεράνωμεν και την αιωνιότητα αυτού, διά το αιώνιον έργον του Χριστιανισμού μεθ’ ου συνεδέθη ο Ελληνισμός• διότι ενώ όλα τα έθνη τα εμφανισθέντα επί της παγκοσμίου σκηνής ήλθον και παρήλθον, μόνον το Ελληνικόν έμεινε ως πρόσωπον δρων επί της παγκοσμίου σκηνής καθ’ όλους τους αιώνας• και τούτο, διότι η ανθρωπότης δείται αιωνίων διδασκάλων...
Ο Έλλην γνωρίσας τις είναι και τις οφείλει να αποβή, σκοπόν έθετο την εαυτού τελείωσιν• εγένετο εραστής του πνεύματος και εδημιούργησε κόσμον πνευματικόν, εν ω ήθελε να ζη• η γνώσις του καλού, του αγαθού, του αληθούς και η έμφυτος προς τον πλησίον αγάπη ανέπτυξεν εν τη καρδία του Έλληνος τον πόθον της αυτομεταδόσεως, και ο Έλλην απέβη διδάσκαλος της ανθρωπότητος• ο Έλλην εζήτησε να αφομοιώση τους πάντας προς εαυτόν• ο Έλλην δεν εγεννήθη κατακτητής του σώματος, αλλά του πνεύματος, δεν εζήτησε δούλους αλλ’ ελευθέρους. Τούτο ηγάπησε και η θεία αύτη αγάπη εγένετο το ελατήριον όλων των ορμών του• αύτη εμόρφωσε και τον εθνικόν αυτού χαρακτήρα, όστις διέμεινεν αναλλοίωτος….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου