Ὅσοι ἀπό σᾶς, ἄντρες, ἔρχονταν τότε στό Ἅγιον Ὅρος, θυμοῦνται ὅτι ἦταν ἐπικύνδυνα τά πράγματα. Οἱ λύκοι ἔφαγαν πολλά ἄλλα ζῶα, πολλά μουλάρια καί ζῶα πού χρησίμευαν στούς πατέρες. Καί κινδύνεψαν καί ἄνθρωποι καί μοναχοί.
Τότε λοιπόν πήγαμε στόν πατέρα Παΐσιο, στόν ἅγιο Παΐσιο, κάποιοι
πατέρες καί τοῦ εἴπαμε ὅτι ξέρεις γέροντα, ἔχει μεγάλο πρόβλημα μέ τούς λύκους, θά φᾶνε κανέναν ἄνθρωπο στό τέλος. Κι ἦταν ὄντως μεγάλο τό πρόβλημα. Θά δοῦμε νά κάνουμε καμιά ἐκστρατεία, νά φέρουμε κυνηγούς νά τούς κυνηγήσουν. Λέει, δέν ντρέπεστε; θά φέρετε κυνηγούς.. Θά κάνετε προσευχή, θά φύγουν οἱ λύκοι! Μά πῶς... θά κάνουμε προσευχή νά φύγουν οἱ λύκοι; Ἕνας, λέει, νά προσευχηθεῖ ὅπως πρέπει, σέ 3 μῆνες θά ἐξαφανιστοῦν.Κι ὄντως σέ 3 μῆνες ὅλοι οἱ λύκοι ψόφησαν. Ἐπιασαν ἕνα μικρόβιο καί χάθηκαν ὅλοι. Βέβαια, ἐκεῖνος πού προσευχήθηκε ἦταν ἀσφαλῶς ὁ γέροντας.
Προσευχή λοιπόν χρειάζεται. Τό μικρόβιο θά φύγει ἐάν προσευχηθοῦμε. Θέλουμε ἀνθρώπους προσευχῆς. Προσευχή πύρινη. Μέ ταπείνωση καί μετάνοια. Αὐτό μας χρειάζεται κι ὅλα τά ὑπόλοιπα θά τακτοποιηθοῦν.
12/11/2020
π.Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Λεμεσοῦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου