– Γέροντα, όταν συμβαίνει λ.χ. μία θεομηνία και είναι οργή Θεού, αν προσευχηθούν οι δίκαιοι, δεν εισακούονται;
– Ξέρεις τί γίνεται; Δεν είναι ότι έχει μετάνοια ο κόσμος, όποτε εισακούονται από τον Θεό οι δίκαιοι. Άλλο είναι όταν παροργίζουμε τον Θεό και το αναγνωρίζουμε, τότε λυπάται ο Θεός και μας βοηθάει. Αλλά, όταν δεν αναγνωρίζει κανείς ότι παροργίζει τον Θεό και συνεχίζει το τυπικό του, τότε πώς να ακούσει ο Θεός τις προσευχές των δικαίων; Σφάλλει ο άνθρωπος; Πρέπει να καταλάβει ότι σφάλλει, για να τον συγχωρήσει ο Θεός.
Τον Δεκαπενταύγουστο του 1990 που έπιασε φωτιά στο Άγιον Όρος,
Ορισμένοι, χωρίς να γνωρίζουν τους πνευματικούς νόμους που λειτουργούν, προσεύχονται με πόνο, αλλά δεν εισακούονται, γιατί είναι πια οργή Θεού. Ορισμένοι πάλι δεν προσεύχονται, δεν κάνουν ούτε ένα κομποσχοίνι, γιατί συμφωνούν με την δικαία οργή του Θεού, που σκοπό έχει να συνετίσει τους ανθρώπους.
Να παρακαλούμε να δίνει ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν' αντιμετωπισθεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
-------------------------------------------------------
Τί καπνός είναι εκεί;
– Κάτι καίμε, Γέροντα.
– Βάλατε φωτιά με τέτοιον αέρα;
– Γέροντα, έβρεξε το πρωί.
– Έστω και να έβρεξε και κατακλυσμό να έκανε, αν σηκωθεί μετά ένας αέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, που όλα γίνονται σαν μπαρούτι! Παλιότερα είχε πιάσει φωτιά εκεί κάτω το ξεχάσατε; Όταν κανείς ρεζιλευθεί μια φορά, πρέπει στην συνέχεια να είναι πολύ προσεκτικός. Ο Θεός βοηθάει εκεί που πρέπει, εκεί που δεν μπορεί ο άνθρωπος να ενεργήσει ανθρωπίνως· δεν θα βοηθήσει την χαζομάρα μας. Ρεζιλεύουμε έτσι και τους Αγίους.
-------------------------------------------------------
– Γέροντα, όταν κανείς από απροσεξία δημιουργεί κάποιο σκάνδαλο, μερικοί λένε: «Άσ' τον αυτόν, έχει το ακαταλόγιστο».
– Το ακαταλόγιστο έχει ένας που δεν μπορεί να σκεφθεί, όχι αυτός που δεν προσέχει. Ο απρόσεκτος ανάβει φωτιά και δεν σκέφτεται ότι θα πιάσει πυρκαγιά εκεί που την άναψε. Όταν καμμιά φορά βάζει φωτιά ένας τέτοιος άνθρωπος και καψαλίζει και άλλες ψυχές, έχουμε καθήκον να ευχόμαστε και να ρίχνουμε και κανέναν κουβά νερό. Είναι και άλλοι που είναι ορμητικοί, έχουν και ευλάβεια μαζί με βλάβη και, όταν ακούσουν κάτι με το οποίο δεν συμφωνούν, χωρίς να εξετάσουν αν είναι σωστό ή όχι, τα κάνουν όλα γυαλιά–καρφιά. Τότε πρέπει με τρόπο άλλοτε να πατάμε λίγο φρένο και άλλοτε, όταν σταματάνε, να βάζουμε πάλι με τρόπο καμμιά πέτρα στον τροχό τους, γιατί μπορεί να πάρουν και ανάποδα στροφές και να πάρουν και άλλους σβάρνα.
-------------------------------------------------------
Όταν βγαίνετε έξω, ρίξτε καμμιά ματιά γύρω. Μπορεί κάποιος έστω και από απροσεξία ή από κακότητα – εύχομαι κανείς να μην κάνη κακό – κάτι να πετάξει και να βάλει φωτιά· γι' αυτό ρίξτε μια ματιά. Και αυτό στα πνευματικά ανήκει, γιατί και αυτό το βλέμμα έχει αγάπη. Εγώ βγαίνω έξω από το Καλύβι, ρίχνω μια ματιά προς τα κάτω, μια ματιά προς την σκεπή, να δω μήπως μυρίζει καμένο. Άλλο αν έχεις τέτοια πίστη πώς, αν πιάσει φωτιά και κάνης προσευχή, θα σβήσει η φωτιά. Διαφορετικά, πρέπει να ενεργήσεις. Ή, όταν ακούω κρότο, προσέχω να δω τί είναι· πυροβόλο; άσκηση κάνουν; φουρνέλλο; Ένα και ένα ο νους μου πηγαίνει εκεί, για να κάνω κομποσχοίνι. Όποιος αδιαφορεί για τον εαυτό του, από αγάπη προς τους άλλους, το μεγάλο ενδιαφέρον του Θεού βρίσκεται μαζί του, και όλοι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται γι' αυτόν.
-------------------------------------------------------
– Γέροντα, όταν κάπου υπάρχει συνήθως απειθαρχία, μπορεί να υπάρξει πειθαρχία σε μια δύσκολη κατάσταση;
– Όταν γίνεται λ.χ. πυρκαγιά, δεν κάνει καθένας ό,τι του κατεβαίνει. Περιμένουν όλοι να πάρουν διαταγή. Αυτός που έχει την ευθύνη παρακολουθεί και λέει τί πρέπει να γίνει. Αλλιώς μπορεί να δημιουργήσουν πανικό και, αντί να σβήσουν την φωτιά, να την δυναμώσουν. Μια φορά επέστρεφα στο Άγιον Όρος. Όταν φθάσαμε μεταξύ της Μονής Βατοπαιδίου και Παντοκράτορος, άρχισε να φυσάει βορειοανατολικός άνεμος και σηκώθηκε φουρτούνα. Ο καραβοκύρης πήγαινε το μοτέρ κόντρα στο κύμα, γιατί διαφορετικά θα βουλιάζαμε. Ένας Ιερισσιώτης φοβητσιάρης, που δεν ήξερε ούτε από καράβι ούτε από θάλασσα – μουλάρια είχε –, έβαλε τις φωνές: «Τί κάνεις, θα μας πνίξεις! Δεν βλέπετε; Στην Καβάλα θα μας πάει!». Τότε ξεσηκώθηκαν και άλλοι και έπεσαν επάνω στον καραβοκύρη. «Αφήστε με, έλεγε ο καημένος, ξέρω εγώ την δουλειά μου». Ευτυχώς ένας από τους επιβάτες ήταν ναυτικός και τους καθησύχασε: «Αφήστε τον, ξέρει αυτός. Κόβει το κύμα έτσι που πάει». Αν δεν ήταν εκείνος, θα βούλιαζε το μοτέρ, γιατί οι άλλοι δεν άφηναν τον καραβοκύρη να κάνη την δουλειά του. Βλέπεις, ένας ήταν φοβητσιάρης, δημιούργησε πανικό, ξεσηκώθηκαν όλοι μέσα στο πλοίο και θα το βούλιαζαν. Ύστερα, για τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει πάντοτε και ο δεύτερος μηχανικός πού, αν ο πρώτος είναι ζαλισμένος, θα πιάσει εκείνος το τιμόνι.
(Εκ των λόγων του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, έκδοση Ησυχαστηρίου αγ. Ιω Θεολόγου Σουρωτής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου